مطالعات نشان داده که خنديدن به افتادن افراد ديگر ممکن است واکنش طبيعي از سوي مغز باشد و نتوان آن را کنترل کرد.
به گزارش هفت چشمه، شايد شما نيز تجربه کرده باشيد که هنگام افتادن و زمين خوردن فرد ديگر بي‌اختيار به او مي‌خنديد و شايد هم از خنديدن ديگران هنگام به زمين خوردن خود ناراحت شده باشيد. اما بايد به اين نکته اشاره کرد که خنديدن در اين حالت مي‌تواند واکنشي ناخودآگاه باشد که نتوان آن را کنترل کرد.
بيشتر اوقات هنگامي که خوشحال هستيم مي‌خنديم و هنگام ناراحتي غمگين مي‌شويم اما در مورد خنديدن به ديگران اين حقيقت صدق نمي‌کند و خنديدن به زمين خوردن افراد ديگر به خصوص هنگام زمين خوردن از پله نشان از شادي نيست بلکه نوعي واکنش رواني و غيرارادي است.
اين خنده غيرارادي معمولا زماني اتفاق مي‌افتد که رويدادي بسيار جدي از زندگي به طور ناگهاني تعجب ما را برمي‌انگيزد. اين خنده واکنشي به رويدادي مبهم، غيرممکن و نابه‌جا است و خود فرد را هدف نمي‌گيرد بلکه آن عمل را در نظر مي‌گيرد. به عنوان مثال، به افتادن کسي از پله يا زمين خوردن افراد مي‌خنديم اما به افتادن کسي از پنجره يا ارتفاع نمي‌خنديم بلکه بسيار ناراحت مي‌شويم.
گاهي اوقات اين خنده مي‌تواند نشان‌دهنده حس برتري باشد و فرد ناخودآگاه خود را مبرا و برتر از آن فرد حس مي‌کند و خوشحال مي‌شود که اين اتفاق براي او نيفتاده است. از طرف ديگر، اين خنده مي‌توان نوعي احساس وجد ناگهاني و گذرا باشد که افراد تجربه مي‌کنند و ممکن است کاملا ناخودآگاه اتفاق بيفتد. برخي از روانشناسان خنده به افتادن يا درد افراد ديگر را نشان از قدرت و حس برتري‌طلبي افرادي مي‌دانند.
تحقيقي ديگر نشان داده است که اين خنده به اين علت است که با ديدن کار عجيب و خنده‌دار افراد ديگر در يک لحظه ما در ذهنمان احساس مي‌کنيم که ما آن را انجام داده‌ايم و به اين علت به خود مي‌خنديم نه به آن فرد.
در واقع ما به بي‌دقتي و عجيب بودن کار آن افراد که انتظار وقوع آن را نداشته‌ايم مي‌خنديم. برخي از روانشناسان بر اين باروند که خنده افراد در اين شرايط به نوعي قانون اجتماعي حاکم بر روابط اجتماعي اشاره مي‌کند که سبب مي‌شود افراد به منظور پيشگيري از احساس خجالت بيشتر مراقب رفتارهاي اجتماعي خود باشند و دقت خود را بالا برند.
منبع: باشگاه خبرنگاران
انتهاي پيام/